Σαν σήμερα, το 1948, γεννιέται ο "πρίγκιπας" του ελληνικού ροκ. Όμορφος, άνετος,
μάγκας, δίχως τύχη όμως. Πλήρωσε ακριβά την ώρα του stuff.
Ο πρίγκιπας ήταν όμορφος. Εντάξει, όλοι είναι. Σε αυτούς η ομορφιά ποτέ δεν ήταν αίνιγμα,
Ο πρίγκιπας ήταν όμορφος. Εντάξει, όλοι είναι. Σε αυτούς η ομορφιά ποτέ δεν ήταν αίνιγμα,
ήταν ξεκάθαρη, οριστική απάντηση. Αυτός όμως έφτιαχνε και όμορφα πράγματα. Δεν έμενε
στην εικόνα και τη γενναιοδωρία της φύσης και των άλλων. Έφτιαχνε μικρές ιστορίες και τους
έδινε χρώμα και μια θέση στην καρδιά αυτών που τις άκουγαν. Σπουδαίο αυτό. Να βρίσκεις
τα κενά της καρδιάς και να τα γεμίζεις με κάλλος και ευγένεια, να ευφραίνεις την ψυχή.
Αυτός ο πρίγκιπας ήταν ωραίος τύπος. Το... αξίωμα δεν του δόθηκε ελέω Θεού, αλλά επί τη
εμφανίσει της εικόνας και της ψυχής του. Αυτός ο πρίγκιπας δεν εξουσίαζε, αλλά άκουγε και
έβλεπε τα της εξουσίας. Στεκόταν απέναντι και εξέφραζε την αντίρρηση του, όχι με κραυγές
αλλά με φωνή ταξιδιάρικη, ήρεμα δυνατή! Αυτός ο πρίγκιπας ήταν μέρος ενός ποιήματος που
δεν τελείωνε, λεπτομέρεια σε πίνακα της Αναγέννησης. Σαν να ξεπήδησε από τον κόσμο του
Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι και ως άλλος πρίγκιπας Μίσκιν μας συστήθηκε έτσι ξαφνικά.
“Ηλίθιος” δεν ήταν, αλλά την αθωότητα του την είχε σίγουρα, κι ας έζησε ανάμεσα σε θηρία.
Η ομορφιά δεν τον έσωσε και το σώμα του ξάπλωσε στην απεραντοσύνη του λευκού και χάθηκε
με μια ανορθογραφία στο μπράτσο. Η εικόνα του όμως έμεινε άφθαρτη και η φωνή του συνόδευσε
την “Κ.”, τον “Μπάμπη τον φλου” τους μάγκες και στο τέλος ζήτησε ένα πράγμα:
“Να μ' αγαπάς...”. Ήταν πρίγκιπας με τα όλα του ο Παύλος Σιδηρόπουλος.
συνέχεια του άρθρου: http://bit.ly/2LEBQuS
Παρασκευή 27 Ιουλίου 2018 | www.gazzetta.gr
